We zijn ongeveer halverwege. Wij, dat zijn Maja en ik. Maja is een jazzcat uit Copenhagen die ik een paar dagen geleden in bluesbar Mojo heb leren kennen. Toen ik vertelde waar ik mee bezig was – fiets mee op de vlieger & 7 weken interrailen – stelde ze voor on samen naar de surfers te gaan kijken in Cold Hawaii. Of om te gaan wandelen in Thy National Park. How could I say no?

Als lunch had ik 2 appels en een paar sneetjes Deens brood voorzien. Nogal karig, I know. Maar kijk, Maja had een boterham extra gesmeerd. Zalm, sla en mayonaise op lekker vers brood. The kindness of strangers. Iedere keer opnieuw.

Gissteren al flink wat leergeld betaald. Bagage moet altijd in de tent staan. Trolleys zijn niet waterdicht, ook al zien ze er zo uit. Alles in de droogkast dus, tot 1.30 daarmee bezig geweest. Gelukkig geen water in de tent, hoewel ik vannacht blijkbaar in een plas gelegen heb, een plas regenwater tussen het grondzeil en de tent. Zeer tevreden van mijn Big Agnes Fly Creek UL1. Een paar minuutjes aan de wasdraad bij de buren en huppa, droog en packable. Investeren in kwaliteit loont.

Maja transporteert al haar bagage simpelweg op de fiets. Ik heb voor deze trip van haar een rugzak mogen lenen. Zodra ik terug in Kopenhagen ben, ga ik me ook nieuw gerief aanschaffen. Het aanbod fietsaccessoires is gigantisch, en goedkoper dan in België. De kleren die ik wil zijn lichtgewicht, ademend en sneldrogend. Ortlieb tassen. Minimalistisch maar comfortabel reizen. De trolley gaat per kerende post terug naar Brussel, samen met het teveel aan spullen dat ik weeral meesleep.

Oh ja, ik heb nu ook andere pedalen en fancy Shimano fietsschoentjes.