Onderweg naar Agra, naar de Taj Mahal. Derde klasse, iets anders was er niet meer. Wegens de koude zijn de scholen iets langer gesloten dan voorzien voor kerst, en is het druk op de baan. Het is hoogseizoen voor het toerisme, en het zijn niet alleen buitenlanders die nu op reis zijn. In mijn coupé zitten een stuk of wat schooljongens, een jaar of 12 schat ik. Of ze op schooluitstap zijn kan ik niet vragen, ze spreken geen Engels en ik spreek geen Hindi. 

Toekomen in Delhi was niet de meest aangename kennismaking met India. Nochtans liep het van de luchthaven tot New Delhi Railway Station als gesmeerd: een SIM- en een metrokaart gekocht, met het openbaar vervoer snel, goedkoop en zonder gedoe in de stad geraakt. Van het station tot Bloomrooms was het nog 200 meter. Als je aan de juiste kant van het station staat tenminste. 

Van wat ik op de metro gezien had, dacht ik dat het een beetje zou zijn zoals in Caïro in 1994. Een stad waar je zeker geen wit moet dragen, want op het einde van de dag is alles grauw. Chaos, vuiligheid, niet-aflatend geclaxonneer, en daartussen prachtig werelderfgoed en irritante verkopers van nutteloze spullen en diensten. 

Doe dat rustig x25, en weet dat ik gewaarschuwd werd over Paharganj. Mijn Indische buren raadden me zelfs af om naar Delhi te gaan. Nu, je moet ergens landen. Vermoeid en zonder ambitie om een zware koffer door onbekend gebied te rollen, ben ik op een fietsriksja afgestapt. Voor 50 roepie wilde hij  me aan de andere kant van New Delhi Railway Station afzetten, en wel voor mijn hotel. 

(ik krijg hier een koekje toegestopt, die kids zijn wel lief)

Voorbij de zestien sporen ging het, moeizaam bergop en vanaf spoor acht rustig naar beneden. Enfin, dat is relatief. Rondomrond reden er andere verkeersdeelnemers, sommigen sneller, anderen trager. Er werden zelfs een paar woorden gewisseld onderweg. Ik hoopte snel op mijn bestemming te zijn, maar zonder google maps was ik een vogel voor de kat en werd ik door drukke straten met autoverkeer en drukke straten met voetgangers en gaten in de weg heen gelaveerd.Goedkope hotels zo ver het oog reikt, bestofte balies beneden, geen toerist op straat en natuurlijk geen spoor van mijn langverwachte Bloomrooms. Omdat ik nog steeds verre van verlicht ben heb ik al gauw een einde gemaakt aan dit spektakel. De laatste 100 meter heb ik te voet afgelegd, en het wisselgeld dat hij natuurlijk niet had mocht hij houden. Welkom in India!

Op alle mogelijke manieren word je bedot. Nooit op een kwaadaardige manier, ze gaan geen gaten in je rugzak knippen om er uit te stelen, maar je tegenhouden aan de ingang van het station en zeggen dat je zonder ticket niet binnen mag, doen ze wel. Om je dan richting touroperator te sturen, natuurlijk. En dat is er niet één, dat is een onaflatende stroom aan irritant getetter en gemanoevreer.

Met google maps en een metroplan erbij, af en toe een Olacab of een Uber is Delhi goed te doen. Of het werelderfgoed de moeite waard is, dat moet u zelf maar beslissen.

Zodadelijk komen wij aan in Agra, ik sluit af.