Buiten drukte en auto’s is er in Amman ook wel echt wat te zien: het Romeins theater en de citadel met bijbehorend museum zijn een must. Het automuseum en het Jordan Museum doe ik misschien wel op de weg terug naar huis, op dinsdag zijn de musea hier gesloten.

Gebouwd in de tweede eeuw, plaats voor 6.000 toeschouwers, en nu een speeltuin voor de plaatselijke jeugd. En vandaag ook voor mij.

Voor het theater ligt een gigantisch plein, met in de vier hoeken boompjes met zitplaatsen errond. Het is er een gezellige drukte met toeristen die af- en aanlopen, moeders die hier even bijkletsen terwijl hun kroost zich uitleeft. Je ziet er verkopers van koffie, thee en water, shisha’s, speelgoed en prullaria.

Op één van de bankjes zat een bont gezelschap thee te drinken die bijzonder lekker rook. Voor ik had uitgevist waar ze die thee gekocht hadden, was er al iemand vertrokken om voor mij een bekertje te halen. Niet gaan zitten en een praatje slaan was nu natuurlijk geen optie meer.

Een lekker theetje dus, op een bankje op een plein in Amman, Jordanië. In de zon. Met drie jonge vrouwen met een hoofddoek zoals ik die uit Brussel wel ken, maar ook met twee vrouwen van wie het gelaat volledig bedekt was. Het soort sluier dat in België niet mag. Het soort sluier dat allerlei vragen oproept, emoties en heftige (voor)oordelen, ook.

Toeval was dat natuurlijk niet. Ik had ze van ver al gespot, en eerlijk gezegd verbaasde het me hoe benaderbaar ze waren. Communicatieproblemen werden opgelost door de drie nichtjes en de jonge kroost. Één van de dames had zes kinderen, en de oudste zonen spraken voldoende Engels om het gesprek op gang te krijgen. Ik leerde de kleinsten wat Engelse woordjes, en werd er weer aan herinnerd hoe druk kinderen kunnen zijn. Een kleuterjuf is er aan mij niet verloren gegaan, zoveel is zeker.

Na de thee vroeg ik de drie jongedames mee naar het Romeins theater. Fun! Selfie time! Met brilletjes en sterretjes en hartjes en al! Met een Romeins bouwwerk als decor! Helemaal tot boven klefferen, graffiti op een deur zetten, meer foto’s maken, Facebook en Instagram uitwisselen, coole gasten spotten en tot de conclusie komen dat ze er te goed uitzien om hetero te zijn, hun liedjes filmen, en ook in de rapte een museum bezoeken. En als ze thuis vragen wat je gedaan hebt, dan ben je naar het museum geweest.

Opeens stormde de hele bende naar beneden. Bleek dat een tante beneden teken had gegeven dat het genoeg geweest was.

Toen ik vroeg of er iemand nog mee naar de citadel wilde, bleek dat het etenstijd was. Vandaar de grote haast natuurlijk. Shwarma? Zeker wel. Beste shwarma ever. Alles smaakt beter met kerst in de zon. Zelfs Pepsi uit een plastic bekertje.

Google Translate leerde mij dat er van bijdragen voor het eten geen sprake kon zijn. En dat de gezichtssluier een persoonlijke keuze is. Dat agnost of atheïst zijn prima is. Religie is opium voor het volk, maar vandaag denk daar even niet aan. Zij laten mij zijn, ik laat hen zijn. Maar van Roaa kreeg ik nog deze selfies cadeau. Even de sluier van de tante geleend. Ik mag Roaa wel.

Bonus: pics van de citadel en van eten in Amman. Peace to all.